Connect with us

stoplekto

Οι αδελφοί Ράμφου στον Αίαντα Σαλαμίνας

Published

on

Τους αδελφούς Ράμφου που έμειναν ελεύθεροι από τους Σαλαμινομάχους απέκτησε ο Αίας Σαλαμίνας . Τον 31χρονο μεσοεπιθετικό Λευτέρη και τον28χρονο ακραίο επιθετικό Κούλη . Και οι δυο έχουν αγωνιστεί επίσης και παλαιότερα στον Αίαντα καθώς και στον Αμπελακιακό . Πριν από έξι χρόνια έπαιζαν στον Μεγαρικό , όπου είχαν και πάλι προπονητή τον σημερινό τεχνικό του Αίαντα Στάθη Φουρίκη .

*Παραιτήθηκε από τη θέση του Γενικού Αρχηγού του Αίαντα Σαλαμίνας ο Γιώργος Κουρκουτιάδης . Με επιστολή που μας έστειλε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Έπειτα από 5 μήνες αδιάλειπτης παρουσίας στο σωματείο του Αίαντα Σαλαμίνας, εκτελώντας χρέη γενικού αρχηγού,  κατάθεσα την παραίτησή μου στη διάθεση της διοίκησης της ομάδας.

Τον περασμένο Αύγουστο αποτέλεσα αρωγό στην προσπάθεια της ομάδας να ανασυγκροτηθεί και κυριολεκτικά να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, αφού τότε διέθετε μόνο 2 δελτία παικτών. Με μαζικές κινήσεις καταφέραμε σε μόλις ένα μήνα να φτιάξουμε ένα αξιοπρεπέστατο σύνολο, το οποίο όχι μόνο κάλυψε σύντομα τους -6 βαθμούς που του είχαν επιβληθεί από την προηγούμενη σεζόν, αλλά έφτασε στην φάση των 4 του κυπέλλου Πειραιά (δεν έχει σημασία ποια θα είναι η συνέχεια, αφού αυτό από μόνο του αποτελεί Άθλο), αλλά και να βρίσκεται στις κορυφαίες ομάδες του πρωταθλήματος που διεκδικούν την άνοδο στην πρώτη κατηγορία. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις μια ομάδα να γίνεται οικογένεια και τα συναισθήματα που γεννά η κοινή προσπάθεια να ξεχειλίζουν, θέτοντας συνεχώς ψηλότερα τον πήχη. Δυστυχώς για καθαρά προσωπικούς λόγους, πήρα την απόφαση να παραιτηθώ. Όσο κι αν με λυπεί αυτή μου η απόφαση, χαίρομαι παράλληλα γιατί αποχωρώ σε ένα σημείο που η ομάδα βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο και είμαι σίγουρος ότι απομένουν μόνο μερικές ¨στροφές¨ πριν την επίτευξη του μεγάλου της στόχου, την επιστροφή στην πρώτη κατηγορία! Όλοι οι παίκτες, αποτελούν για μένα την κινητήριο δύναμη του Αίαντα, γι’ αυτό θα ήθελα όλοι να τους στηρίξετε! Ο Αίαντας θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου και θα μου θυμίζει πάντα, το πως από το ναδίρ φτάνει κανείς στο ζενίθ